|
|
powrót
Ustawa
o Ochronie Zwierząt
USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o ochronie zwierząt.
(Tekst jednolity)
Rozdział
9
Procedury doświadczalne z użyciem zwierząt
Art. 28.
1. Doświadczenia i testy na zwierzętach są dopuszczalne tylko
wtedy, gdy są konieczne do badań naukowych, dydaktyki w szkołach
wyższych lub ochrony zdrowia ludzi bądź zwierząt, jeżeli celów
tych nie można osiągnąć w inny sposób z powodu braku
odpowiednich metod alternatywnych. Osoba, która ma przeprowadzać
doświadczenia lub testy na zwierzętach, ma obowiązek korzystać z
międzynarodowej informacji w danej dziedzinie nauki, by wyeliminować
powtarzanie doświadczeń, jeżeli nie są one konieczne.
2. W celu opiniowania doświadczeń i testów, o których mowa w
ust. 1, tworzy się Krajową Komisję Etyczną do Spraw Doświadczeń
na Zwierzętach, zwaną dalej "Krajową Komisją Etyczną",
oraz lokalne, w szczególności międzyuczelniane lub uczelniane,
komisje etyczne do spraw doświadczeń na zwierzętach, zwane dalej
"lokalnymi komisjami etycznymi".
3. Minister właściwy do spraw nauki powołuje Krajową Komisję
Etyczną, liczącą 15 członków, w skład której wchodzą
przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych,
humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których
statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
4. Krajowa Komisja Etyczna powołuje lokalne komisje etyczne, liczące
od 5 do 15 członków, w skład których wchodzą przedstawiciele
nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych
oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym
celem działania jest ochrona zwierząt.
5. Krajowa Komisja Etyczna ustala ogólne zasady funkcjonowania
lokalnych komisji etycznych i wydawania przez nie opinii o
dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach
oraz rozpatruje odwołania od opinii lokalnych komisji etycznych.
Zezwolenie na prowadzenie badań wydaje kierownik jednostki
organizacyjnej upoważnionej do przeprowadzania doświadczeń lub
testów na zwierzętach, o której mowa w ust. 8, po uzyskaniu
pozytywnej opinii odpowiedniej komisji etycznej.
6. W obradach Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji
etycznych nie mogą uczestniczyć z prawem głosu osoby, których
dotyczy wydawana opinia.
8. Doświadczenia i testy na zwierzętach mogą być przeprowadzane
wyłącznie w umieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 10,
jednostkach organizacyjnych szkół wyższych, instytutach
naukowo-badawczych, placówkach naukowych Polskiej Akademii Nauk,
urzędowych laboratoriach weterynaryjnych oraz wytwórniach leków
lub biopreparatów i przez osoby posiadające odpowiednie
kwalifikacje oraz indywidualne zezwolenie wydane przez kierownika właściwej
jednostki organizacyjnej.
8a. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 8,
wyznacza, w porozumieniu z lokalną komisją etyczną, osobę
odpowiedzialną za opiekę nad zwierzętami, zapewnienie zachowania
warunków bytowania określonych w ustawie i przepisach wydanych na
jej podstawie oraz za przebieg doświadczeń zgodnych z protokołem
zatwierdzonym przez lokalną komisję etyczną.
8b. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 8, jest obowiązana
do prowadzenia dokumentacji dotyczącej zwierząt wykorzystywanych
do doświadczeń lub testów obejmującej w szczególności liczby i
gatunki zwierząt nabytych w tym celu, miejsce ich pochodzenia i
dane dostawców oraz dokumentację doświadczeń przeprowadzanych na
tych zwierzętach. Dokumentacja ta ma być przechowywana przez okres
3 lat i udostępniana Inspekcji Weterynaryjnej na każde jej żądanie.
9. Procedura doświadczeń lub testów przeprowadzanych na zwierzętach
musi być zgodna z opinią lokalnej komisji etycznej, o której mowa
w ust. 5, i podlega kontroli.
10. Minister właściwy do spraw nauki prowadzi wykaz jednostek, o
których mowa w ust. 8, i ogłasza go w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
11. Minister właściwy do spraw nauki, w drodze rozporządzenia,
określi tryb składania wniosków o umieszczenie w wykazie i o skreślenie
z tego wykazu, mając na względzie konieczność ujednolicenia
wymagań dotyczących składanych wniosków.
Art. 29.
1. Do doświadczeń i testów należy używać zwierząt umożliwiających
uzyskanie celu naukowego lub diagnostycznego.
1a. Z zastrzeżeniem ust. 5 zabrania się używania do doświadczeń
i testów zwierząt niepochodzących z hodowli zwierząt
laboratoryjnych.
1b. Zabrania się używania do doświadczeń zwierząt bezdomnych.
2. Hodowlę zwierząt laboratoryjnych można prowadzić po uzyskaniu
zezwolenia wojewódzkiego lekarza weterynarii.
3. Zezwolenie na hodowlę zwierząt laboratoryjnych jest wydawane,
jeżeli zwierzęta utrzymywane będą w warunkach odpowiednich dla
danego gatunku, a w szczególności będą miały zapewnioną możliwość
ruchu, dostateczne zaopatrzenie w karmę i wodę oraz właściwą
opiekę.
3a. Wniosek o wydanie zezwolenia na hodowlę zwierząt
laboratoryjnych zawiera w szczególności następujące dane:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę,
siedzibę i adres wnioskodawcy,
2) określenie gatunku zwierząt, które będą przedmiotem hodowli,
3) wskazanie udokumentowanego tytułu prawnego do obiektów i gruntów,
na których ma być prowadzona wnioskowana działalność,
4) wskazanie posiadanych kwalifikacji i doświadczenia wnioskodawcy
i osób odpowiedzialnych za opiekę nad zwierzętami w zakresie
hodowli zwierząt laboratoryjnych,
5) dotyczące wyposażenia obiektów, w których ma być prowadzona
wnioskowana działalność.
3b. Zezwolenie na hodowlę zwierząt laboratoryjnych może zostać
cofnięte, jeżeli zwierzęta utrzymywane są w sposób niezgodny z
warunkami, o których mowa w ust. 3.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki, utrzymywania zwierząt w hodowlach zwierząt
laboratoryjnych oraz w jednostkach prowadzących doświadczenia lub
testy, mając na względzie konieczność zapewnienia tym zwierzętom
właściwej opieki i warunków bytowania, a w szczególności
minimalnej przestrzeni umożliwiającej swobodę ruchu oraz
odpowiedniego pojenia i karmienia, biorąc pod uwagę humanitarne
traktowanie tych zwierząt.
5. Dopuszcza się używanie do doświadczeń lub testów:
1) zwierząt wolno żyjących (dzikich) albo gospodarskich, jeżeli
cel doświadczenia lub testu nie może być osiągnięty przy użyciu
innych zwierząt,
2) zwierząt gatunków uznanych za zagrożone wyginięciem, o których
mowa w Załączniku I do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi
zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej
w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112
i z 2000 r. Nr 66, poz. 802), jeżeli doświadczenie lub test ma na
celu ochronę tych gatunków albo kiedy użycie tych zwierząt jest
niezbędne dla osiągnięcia ważnego celu biomedycznego.
Art. 30.
1. Doświadczenia powodujące ból lub inne cierpienie należy
przeprowadzać w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym i tylko raz
na tym samym zwierzęciu, chyba że natura doświadczenia wymaga
jego powtórzenia. Tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy dobro nauki
tego wymaga, można dokonać doświadczenia bez znieczulenia.
2. Doświadczenia i prace badawcze, o których mowa w ust. 1,
wymagają każdorazowej zgody właściwej lokalnej komisji etycznej.
3. Zwierzę o wyższym rozwoju czynności psychicznych poddane doświadczeniu,
zdolne do życia, powinno być leczone i przekazane w miejsce umożliwiające
mu dalszą egzystencję.
4. Zwierzę poddane doświadczeniu, w wyniku którego nastąpiła
rozległa interwencja chirurgiczna, a natura doświadczenia nie
wymaga utrzymania go przy życiu i poddania leczeniu, uśmierca się
przed przebudzeniem z narkozy.
Art. 31.
Zabrania się:
1) pozbawiania zwierząt używanych do doświadczeń zdolności
wydawania głosu,
2) przeprowadzania na zwierzętach testów środków kosmetycznych
oraz testów środków higienicznych, jeżeli dostępne są metody
alternatywne,
3) przeprowadzania dla celów dydaktycznych doświadczeń na zwierzętach,
powodujących ich zbędne cierpienie, jeżeli cel ten można osiągnąć
w inny sposób.
Art. 32.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowy sposób powoływania, organizację, działalność,
sposób finansowania Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych
komisji etycznych, o których mowa w art. 28 ust. 3 i 4, uwzględniając
tryb wyłaniania kandydatów do poszczególnych komisji, a także
sposób ustalania ich wynagrodzeń, biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia sprawnego działania komisji oraz wprowadzenie
kadencyjności pełnienia funkcji przez członków tych komisji,
2) szczegółowe warunki przeprowadzania doświadczeń lub testów
na zwierzętach oraz sposób ich kontrolowania, uwzględniając określenie
sposobu prowadzenia rejestru zwierząt laboratoryjnych oraz
dokumentacji doświadczeń lub testów przeprowadzanych na zwierzętach
przez jednostki organizacyjne uprawnione do ich przeprowadzania, mając
na względzie potrzebę prowadzenia właściwej dokumentacji doświadczeń
lub testów, kwalifikacje osób kierujących doświadczeniami lub
testami, a także zapewnienie właściwej kontroli nad wykonywaniem
tych doświadczeń lub testów.
do
góry
|
|
